kabuk

yaşadığım en özel yazlardan biri. tüm ufak detaylarda gizli güzellikleri ve anlarıyla.. ya da geçmiş yazların güzelliğini örtebilecek kadar enfes!
bir aya yakın süredir odamda yer edinmiş, her gün biraz daha küçülen uçan balonumun renkleri kadar dalgalı ve canlı.
bir çok duyguyu yeniden hissedebilmeyi -bazen çiçek örtülü tahta masada çay içerken, gece dans ederken, bi filme dikkat kesilirken, kahvaltımızı hazırlarken, arnavut kaldırımlı sokaklarda dolaşırken veya tek başıma bi otel odasındayken- öğrendiğim masalsı günler...

düşünürüm ki ;
yapmam dediklerini yapabildiysen onunla artık, ne kadar şarkı sözü duyduysan çocukluğuna dair, hepsi sizin için...tekrar tekrar dinleyip gülümseyin ve söyleyin mırıl mırıl. dokunun, keşfedin birbirinizin tüm yüz hatlarını... ve ne denli şanslı olduğunuza kafa yormadan fazla, uykuya dalın.