veda

ilkler özeldir derler,
bilmiyorum.
ama bu bir ilkti evet.
hem de ilklerimin başlangıcı...
bir çok mutluluğu, hüznü, aşkı besledi.
dostluklara, ayrılıklara, ağlak yüzlere,
bol kahkahalı gecelere, birçoğumuzun komik hallerine
sahne oldu. önemliydi, daha da önem kazandı belki.
buzdolabının üstündeki magnetler anlamını katladı,
sevdirdi soğuk gecelerini bile.
rutubet, ruhlar, danslar, gözler, gülüşler, oyunlar, müzik kutuları,
filmler, roller, kitaplar, duygular... duygular arttıkça arttı.
uzağı yakın yaptı.
soğuğu sıcak, kucaklamalarla.
kucaklamalar mutluluk da getirdi, hüzün de kimi zaman.
çoğu zaman yalnızlık sığınağı oldu.
cümleler kurarken içinde, şarkılar bulduk
şarkılar vardı söyledik, uydurduk, sevindik,
göz devirdik.
kötü kokusu bile ayrılığın, bağlılığın hüznünü azaltabilir mi?
tatilim oldu en şahanesi.
her yere uzaksa, kalbime yakın yaptı bu ev...seni, senin gibileri, herkesi.
bırakıp boş haliyle terketsek de başka kalplere şimdi
fotoğrafları, filmleri ile anılır, olsun.
bir yenisi gelir, unutulur belki.

evimi özleyeceğim.
duygularımı rutubetine bırakıyorum odamın.
anlara o şahit, bi de gözlerim neyse ki.
hevesti, ardımızda kalıyor şimdi.
artık yeni koltuklarda aşk bulunur belki...
kimi zaman boş bir hayalle,
kimisi de gerçeğiyle.