Ebedi

Burası, bu sükunetin hakim olduğu yer, benim tapınağım .Savuştuğum tüm yerlerden sonra kendimi kazandığım, düşündüğüm saatlerce bulut gibi bir yerlerinde hayal meyal. Aptallaştığım, sonra akıllandığım ve yeniden kendimi kazandığım... O nerdeydi ben bunları yaşarken diye sorduğum sonra onun kim olduğunu unuttuğum.. Ne yapmak isterdim,neler yaşamak, neler yapmadım, neler yapmalıydım, neden sorarız bu soruları kendimize?
Tantanalı gözükür birçok kadın birçok yaşantı.Özenirsin görünce gülümsersin, sonra fark edince gerçekleri buruşturursun çehreni. Epeyce insan geçti yanımızdan kimdi gerçek kimdi yalan? Bu sarhoşlar, bu kötümserler, bu meraklılar ya da bu mucitler? Pek bir enteresan gelir farklı farklı türler...
Yüksek tavanlı bir evim olacak benim, her çeşit insan dolacak. Ben öyle mutlu olurken yinede bir yerlerde hep aklım kalacak. Unuttuğum, önemsemediğim, geçmişe gömdüğüm saatler.. ve oradaki insanlar belki beni hep kötü hatırlayacak. Aynamın karşısına geçip rujumu sürerken gölgesi belirecek, bazı anlar film şeridi gibi geçecek ama kabullenmek gerekecek.
Antikalarla dolu bir evim olacak. Piyanomun tuşlarına her bastığımda mekan o tarihi tekrar yaşayacak.
Evimin en güzel köşesinde sevdiğim adam oturacak.
Ve ben kendimi huzurlu hissettiğim her anda biliyorum ki o hep benim mutluluğum olacak…
Coşkulu, tutkulu, mutsuz, umutlu, endişeli, telaşlı, çaresiz ya da durgunken o ebediyen ellerimi tutacak..




-puppet-